“ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ” ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΤΗΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που μεγάλες εμπορικές αλυσίδες ανακοίνωσαν ότι στις 24 Νοεμβρίου επαναλαμβάνεται η “πετυχημένη” black Friday. Με το παράδειγμα της μελανής πρωτοπορίας των καταστημάτων public που πέρυσι έκαναν την αρχή και πλάι στα αμερικανικά πρότυπα των “μαύρων Παρασκευών” των μεγάλων προσφορών, ολοένα και περισσότερες αλυσίδες καταστημάτων προχωρούν σ’ ένα όργιο εργοδοτικής ασυδοσίας για την καθιέρωση τέτοιων ημερών που πατούν για άλλη μια φορά στις πλάτες των εργαζόμενων για την αποθησαύριση των κερδών τους.

Στην προσπάθειά τους αυτή εφευρίσκουν “μαύρες Παρασκευές” και “λευκές νύχτες” που με τη σειρά τους δίνουν έρεισμα στην υιοθέτηση μιας ανθρωποφαγικής καταναλωτικής κουλτούρας, με καταναλωτές οι οποίοι μπροστά στην εξασφάλιση της “μεγάλης προσφοράς” δε θα διστάζουν να ποδοπατούν καταναλωτές κι εργαζόμενους ή να ξενυχτούν έξω από καταστήματα περιμένοντας το άνοιγμά τους. Βέβαια, μέσα σ’ αυτό το καταναλωτικό ντελίριο κυρίως πληττόμενοι είναι οι εργαζόμενοι που καλούνται να δουλέψουν 10 και 12 ώρες υπερωριακά, να εξυπηρετήσουν εκατοντάδες καταναλωτές, ν’ αντιμετωπίσουν κανιβαλικές καταναλωτικές συμπεριφορές.

Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν σε μια συγκυρία για τους εργαζόμενους, και τον κόσμο της κυκλικής εναλλαγής ανεργίας-επισφάλειας, όπου η εργοδοτική αυθαιρεσία χτυπάει κόκκινο με τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μαύρη εργασία, τα ωράρια λάστιχο, τις καταχρηστικές απολύσεις ως απάντηση στην παραμικρή διεκδίκηση, ν’ αποτελούν καθημερινές πρακτικές των αφεντικών. Μέσα στην απόλυτη απορρύθμιση των συνθηκών εργασίας που επιχειρείται από την Κυβέρνηση και την πολιτική των μνημονίων με την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, τη θεσμοθέτηση των συμβάσεων της μιας μέρας, των λευκών συμβάσεων μηδενικών ωρών, των συμβάσεων on call, με την εκτόξευση της ανεργίας στο 25%, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τους μισθούς φιλοδωρήματα των 250 και 400 ευρώ, καλούμαστε να “μαυρίσουμε” τις “μαύρες Παρασκευές” και τις “λευκές νύχτες” τους καθώς και όλες τις καταναλωτικές φιέστες που μας ετοιμάζουν και μας θέλουν να δουλεύουμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι.

Κι αν καλλιεργείται ως επιχείρημα ότι ”με μισθούς πείνας προσπαθείς να σώσεις και το τελευταίο σου ευρώ”, ας αναλογιστούμε ότι η ίδια πολιτική της φτωχοποίησης και των μισθών πείνας που βιώνουμε ως εργαζόμενοι μας καλεί να συμπεριφερόμαστε ως αποκτηνωμένοι καταναλωτές που συνηγορούν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εν δυνάμει συναδέλφων μας, δηλαδή του ίδιου μας του εαυτού. Ας αναλογιστούμε ότι ο εργαζόμενος που θα δουλέψει στην black Friday θα κληθεί για τον ίδιο μισθό να εξυπηρετήσει χιλιάδες πελάτες, δουλεύοντας σε εξουθενωτικούς και υπερεντατικοποιημένους ρυθμούς εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη για τον εργοδότη του, ο οποίος θα ξεζουμίσει μέχρι και το τελευταίο λεπτό της εργασίας του. Για όλους εμάς που είμαστε κατά βάση εργαζόμενοι και δευτερευόντως καταναλωτές, η black Friday είναι πρώτα και κύρια η συνέχιση κι επέκταση μιας νέας εργασιακής πραγματικότητας που στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου και των μεγάλων εταιριών θυσιάζει εργασιακά δικαιώματα ή ακόμη και τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Η ΕΕ κι οι μνημονιακές κυβερνήσεις μας που μεταχειρίζονται τα επιχειρήματα της “ελευθερίας της κατανάλωσης” αντιπροσωπεύουν τα κέρδη των επιχειρησιακών κέντρων κι όχι των εργαζόμενων. Πρωτοπόρα στην κατεύθυνση αυτή είναι τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα κι αλυσίδες (π.χ. public) που στηριζόμενα στην εργοδοτική τρομοκρατία, τους μνημονιακούς νόμους αλλά και το νέο προωθούμενο εργασιακό νομοσχέδιο, επιβάλλουν στους εργαζόμενους των 400 ευρώ αντεργατικά μέτρα σαν κι αυτά της black Friday, ασκώντας παράλληλα πιέσεις για την εμπέδωσή τους και στις μικρότερες επιχειρήσεις.

Ως εργαζόμενοι δηλώνουμε με κάθε τρόπο πως θα διεκδικήσουμε μαζί με τους συναδέλφους μέχρι τέλους να μην εφαρμοστούν όλες αυτές οι ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις κι οι “εμπορευματικές καινοτομίες” που επιχειρούν να βάλουν από την πίσω πόρτα το ξεχείλωμα του ωραρίου σε μια black Friday που σύντομα θα μας ζητείται να δουλεύουμε απ’ το πρωί ως το βράδυ. Ως δίκτυο ανέργων κι επισφαλώς εργαζομένων θα είμαστε εκεί για να δηλώσουμε πως κανένας εργαζόμενος δεν είναι μόνος μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία και πως δε θα γίνουμε οι αυριανοί καταναλωτές κανίβαλοι.