Δουλειά κι αξιοπρέπεια…
Δουλειά με αξιοπρέπεια!
Σε αυτή την πόλη ζούμε 150.000 άνεργοι, άνδρες και –ακόμα περισσότερες- γυναίκες. Κάποιοι από εμάς χάσαμε τις δουλειές μας μέσα στην κρίση ή μας απολύσανε για να μη μειωθούν τα κέρδη των εργοδοτών. Άλλες τελειώσαμε τα σχολεία και τις σχολές μας και ψάχνουμε μια πρώτη δουλειά εδώ και χρόνια.
Ανάμεσά μας είναι άνθρωποι μεγαλύτεροι που δεν μπορούν πια να στηρίξουν τα παιδιά τους και νέοι που αναγκάζονται να επιστρέψουν στο σπίτι των γονιών τους.
Ακόμα περισσότεροι είμαστε αυτοί που επιβιώνουμε μέσα στην εργασιακή επισφάλεια. Κάνουμε δουλειές του ποδαριού, «μαύρες» κι ανασφάλιστες. Δουλεύουμε με μπλοκάκια και πεντάμηνες συμβάσεις, είμαστε «ενοικιαζόμενοι» ή κάνουμε την καταναγκαστική κι απλήρωτη «μαθητεία» μας. Δουλειές δηλαδή, που αντί να μειώσουν, μοιράζουν κι ανακυκλώνουν την ανεργία και τη φτώχεια. Όλοι εμείς μαζί όμως, άνεργοι κι επισφαλώς εργαζόμενοι, είμαστε πια τόσοι πολλοί, που έχουμε περάσει αντικειμενικά από το περιθώριο στο προσκήνιο της ιστορίας. Τώρα, που όλοι «ανησυχούν» για την ανεργία, είναι η στιγμή να μιλήσουμε εμείς.
Από τις ζωές μας ζητάμε προφανώς πολλά περισσότερα από μια δουλειά. Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, αλλά –αντίστροφα- είμαστε υποχρεωμένοι να δουλεύουμε για να ζούμε. Έτσι, το πιο βασικό δικαίωμά μας σήμερα είναι μία δουλειά με αξιοπρέπεια: με ανθρώπινα ωράρια, με αμοιβή που να καλύπτει τις ανάγκες μας, με κοινωνική ασφάλιση, μονιμότητα-σταθερότητα και δικαιώματα. Είναι υποχρέωση της κοινωνίας να δίνει σε κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να εργάζεται και μια κοινωνική οργάνωση που καταδικάζει το μισό εργατικό δυναμικό σε καταναγκαστική αργία, τη στιγμή που «στύβει» τους υπόλοιπους στη δουλειά, αποδεικνύει, όχι μόνο την απανθρωπιά, αλλά και την αποτυχία της.
Όσο, λοιπόν, δεν μας δίνεται η δυνατότητα να εργαστούμε, δικαιούμαστε όλοι, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, επίδομα ανεργίας, κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη, πρόσβαση στη μόρφωση και τον πολιτισμό, καθώς και όλες εκείνες τις κοινωνικές παροχές, όπως η δωρεάν μετακίνηση με τα αστικά λεωφορεία, που θα επιτρέψουν τη στοιχειώδη επιβίωση κι ανεξαρτησία μας.
_________________________
Εμείς, που γράφουμε αυτό το κείμενο, δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να τα πετύχει αυτά ο καθένας μόνος του. Είναι φανερό πια ότι δεν αρκεί να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας για τις όλο και λιγότερες δουλειές και σίγουρα δεν πρέπει να κατηγορούμε αυτούς που βρίσκονται δίπλα μας, τους εργαζόμενους συναδέλφους μας ή τους μετανάστες αδερφούς μας.
Πιστεύουμε αντίθετα ότι ήρθε η ώρα να αγωνιστούμε μαζί τους, ενάντια σε αυτούς που στέκουν απέναντί μας: στις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και τις εταιρίες, σε όσους κερδίζουν από τη δική μας δουλειά - ή χειρότερα τη δική μας ανεργία. Με δυο λέξεις, μαζί με τους φτωχούς, ενάντια στους πλούσιους.
Για αυτούς τους λόγους φτιάξαμε το Δίκτυο Ανέργων κι Επισφαλώς Εργαζομένων. Για να συναντηθούμε, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, να βρούμε τρόπους –μέσα από τη διεκδίκηση αλλά και την αλληλεγγύη- ώστε να ζήσουμε ξανά με αξιοπρέπεια.
- Σας καλούμε, λοιπόν, την Πέμπτη 28 Μάρτη, στις 16.00 στο Δημοτικό Συμβούλιο, για να απαιτήσουμε τη στήριξή του στο αίτημά μας για δωρεάν μετακινήσεις με τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, ένα αίτημα αναγκαίο και εφικτό, που δείχνει πώς μπορούμε να βελτιώσουμε άμεσα την καθημερινότητά μας.
- Επίσης, το Σάββατο 30 Μάρτη, στις 18.00 στο ΕΚΘ, στην επόμενη ανοιχτή συνέλευση του Δικτύου μας.
- Και τέλος στις 20 Απρίλη, σε μία μέρα δράσης για την ανεργία και την επισφαλή εργασία. Στόχος μας είναι να οργανώσουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός στην πόλη, με πορείες και συνελεύσεις. Για να ακουστεί επιτέλους η φωνή μας, η φωνή των ανέργων και των επισφαλώς εργαζομένων, η φωνή των φτωχών και των αποκλεισμένων, η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή, αλλά που σήμερα τη χρειάζονται πιο πολύ από ποτέ.
Όχι στις απολύσεις, μείωση ωραρίων, δουλειά για όλους και όλες
Επίδομα ανεργίας, περίθαλψη κι ασφάλιση, δωρεάν μετακινήσεις για όλους τους ανέργους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου