Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προσπαθεί να μας πείσει για το δικό της success story, δηλώνοντας ότι από τον Αύγουστο «βγαίνουμε από τα μνημόνια», όμως η πραγματικότητα που βιώνουμε κάθε μέρα δυστυχώς φαίνεται να είναι εντελώς διαφορετική. Η εργατική πρωτομαγιά, άλλοτε φάρος των εργατικών αγώνων και των κεκτημένων που κατακτήθηκαν με αίμα, έρχεται σε μια συγκυρία στην οποία η επίθεση απέναντι στο κόσμο της εργασίας δε λέει να κοπάσει.

Την ίδια στιγμή, όλοι γινόμαστε μάρτυρες ενός πολέμου που μαίνεται έξω από τη πόρτα μας, ενώ ταυτόχρονα ελλοχεύει ο κίνδυνος εμπλοκής και της χώρας μας σε αυτόν. Την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας μαστίζεται από την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την επισφάλεια, η κυβέρνηση δίνει εκατομμύρια στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς (βλ. ενοικίαση φρεγατών από το γαλλικό κράτος!) αντί να τα ίδια χρήματα να δοθούν για τη δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας σε παιδεία, υγεία κτλ. Ταυτόχρονα, με τις ευλογίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, η κυβέρνηση δε διστάζει να μετατρέψει τη χώρα σε ένα ορμητήριο πολέμου, συμμετέχοντας στην ουσία ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις που αιματοκυλίζουν το συριακό λαό. Είναι προφανές, λοιπόν, πως αυτοί που σκορπούν το θάνατο στη Μέση Ανατολή, αυτοί που δίνουν το σάλπισμα του πολέμου για την Ελλάδα, είναι οι ίδιοι που επιβάλλουν τη φτώχια και τα μνημόνια στον ελληνικό λαό, και πως τα συμφέροντά τους καμία σχέση δεν έχουν με αυτά των εργαζομένων κάθε χώρας!

Φυσικά με παρόμοια ‘’ευαισθησία’’ καταλήγουμε και εμείς να πετιόμαστε στην ανεργία, να μας πλειστηριάζουν τα σπίτια, να ζούμε ή μάλλον να επιβιώνουμε με 400 ευρώ, να βιώνουμε τη κοροϊδία και την εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας μας. Φτάνει να δει κανείς τα όλο και περισσότερα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας με απολύσεις εγκύων και την νομιμοποίηση μάλιστα αυτών στη περίπτωση των μαζικών απολύσεων, την παράνομη κράτηση επιδομάτων και δώρων και τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία που οργιάζει.

Ταυτόχρονα, δε λείπουν αναδιαρθρώσεις στις μορφές απασχόλησης (προωθώντας συμβάσεις μηδενικών ωρών, mini-jobs και άλλες νέες μορφές εργασίας) και την διάλυση των εναπομεινάντων εργασιακών δικαιωμάτων, σε μια προσπάθεια να μας κάνουν να δουλεύουμε με ακόμα πιο ευέλικτες και επισφαλείς συνθήκες και με ακόμα λιγότερα δικαιώματα, καταργώντας κάθε έννοια μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, δημιουργώντας αντ’ αυτού μια γκρίζα ζώνη ανακυκλούμενης μισο-ανεργιας και μισο-εργασίας.

Κομβικό ρόλο σε αυτό έρχονται να παίξουν τα προγράμματα ΟΑΕΔ- ΕΣΠΑ που από την μία θέτουν εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια στους ανέργους προκειμένου να μπορούν να παίρνουν έστω και αυτό το ελάχιστο επίδομα ανεργίας, προσπαθώντας παράλληλα να περιορίσουν ακόμα περισσότερο τον αριθμό των δικαιούχων με διάφορα «κόλπα», ενώ παράλληλα επιδοτούν τους εργοδότες να δημιουργούν κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας χωρίς κανένα δικαίωμα. Παράλληλα, με μορφές απασχόλησης όπως τα κοινωφελή προγράμματα προσπαθούν να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με το ελάχιστο δυνατό κόστος, κάτι που οδηγεί μέχρι και σε θανάτους με αρκετές περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια για τα οποία κανείς δε λογοδότησε.

Στις προσπάθειες των εργαζομένων για οργάνωση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, η κυβέρνηση ,πιστή στις επιταγές Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ έφερε και το νομοσχέδιο που στην πραγματικότητα απαγορεύει τις απεργίες, απαιτώντας την συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Με αυτόν τον τρόπο χτυπάνε τα πρωτοβάθμια σωματεία, που όλο το προηγούμενο διάστημα δίναν αγώνες- αφήνοντας στο απυρόβλητο προφανώς τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατείες των ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που είναι οι πιο πρόθυμοι υπερασπιστές των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων και συνδιαλέγονται ανοιχτά με το ΣΕΒ και το ΔΝΤ, προσπαθώντας να καταστείλουν ή να την δυνατότητα των εργαζομένων να οργανώνονται και να διεκδικούν. Πρόκειται εν ολίγοις για ένα μέτρο που βάζει φραγμό στην δυνατότητα που έχουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας!

Για εμάς ως δίκτυο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων όλα τα παραπάνω ζητήματα αποτελούν casus belli και θα είμαστε στο δρόμο να τα αντιπαλέψουμε. Απέναντι στην αποδοχή της μνημονιακής πραγματικότητας, απέναντι αποδοχή της στυγνής εκμετάλλευσης από την εκάστοτε εργοδοσία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, εμείς απαντάμε πως όλα αυτά δεν είναι μονόδρομος! Μονόδρομος είναι για εμάς η συλλογική διεκδίκηση, η αλληλεγγύη και η πιστή ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς και ανατραπεί ο δυσμενής συσχετισμός απέναντι στης δυνάμεις της εργασίας.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς λέμε ότι πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Δίνοντας ξανά ζωή στην εργατική πρωτομαγιά, κόντρα στην λογική των γραφειοκρατικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, βγαίνοντας μαχητικά και όχι εθιμοτυπικά στον δρόμο, για να σπάσουμε την απογοήτευση των συναδέλφων μας (και την δική μας) και των τσαμπουκά των αφεντικών. Συντονιζόμαστε από τα κάτω με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, ενάντια στον κυβερνητικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Προτάσσουμε τους δικούς μας, ανυποχώρητους αγώνες και διεκδικούμε ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

-ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

-ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

-ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ

-ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΙΟΥ, στις 10 π.μ., στην ΚΑΜΑΡΑ